خاطرات دوري بابا علي

سلام ضحاي عزيزم

الان اين مطالبو كه مينويسم بابايي يك هفته ست كه پيشمون نيست،

انشاالله كه هر جا هست خدا ، حافظ و نگهدارش باشه.

ضحا جونم شنبه هفته قبل با مامان جون و پدر ساعت 7 صبح از خونه حركت كرديم

تا بابا علي رو به فرودگاه برسونيم،موقع خداحافظي اشك تو چشمهات جمع شده بود.

الهي من دورت بگردم.عصر همون روز يك برف سنگيني باريد و پدر هم از

حياط خونه يه كمي برف جمع كرد و آورد خونه تا دايي حميد برات آدم برفي درست كنه.

خيلي ذوق كرده بودي.

چند روز اول خيلي بيتاب بابا علي بودي و به من ميگفتي بابا علي سوسا رفته؟

وقتي هم باهاش صحبت ميكني،ميگي:سلام بابا.دسته نباسي(خسته نباشي)،

بابا سوسا رفتي؟ايسالا زود بيا.و با صحبت كردن كلي شارژ ميشي.

ضحا جونم بن بن بن 2 رو هم تموم كردي و من بينهايت خوشحالم و اميدوارم

هر روز شاهد پيشرفت تو باشم

           اولين كتاب داستان

و اما اولين كتاب داستان كه توسط ضحا خوانده شد

البته كتابي كه ضحا جونم پاره كرد و بعدش آورد و گفت:ماماني پايه سده چس بزن

(پاره شده چسب بزن)

ضحا جونم بهت افتخار ميكنم و شاكرم خدا را كه نازنيني چون تو دارم

ضحا جونم ديروز خونه مامان جون نشسته بود و داشت با اسباب بازيهاش بازي ميكرد،

كه يهو به دايي حميد گفت:دايي حميد ببين بشتني درش دردم.(بستني درست كردم).                   

ديشب هم داشتي با مهلا سرسره بازي ميكردي

اينجا جا داره از پدر و مادرم تشكر كنم به خاطر مهربونيهاشون و زحمتهايي

كه براي من و ضحا ميكشند تا ما دوري بابا علي رو كمتر احساس كنيم.